بعد از برداشته شدن دستگاه‌های فعال ارتودنسی، جهت تثبیت اصلاحات ایجاد شده در وضعیت دندان‌ها، به بیمارپلاک‌های ارتودنسی داده میشود. از آنجا که فرایند طبیعی تثبیت استخوان و بافت‌هاینرم اطراف دندان‌ها تا چند ماه بعد از برداشتن بریس‌ها ادامه دارد،لازم است که بیمار پلاک‌های ارتودنسی (ریتینر) را دقیقاً مطابق دستور پزشک بپوشد. نپوشیدن پلاک‌های ارتودنسی باعثحرکت ناخواسته دندان‌ها شده، که این می‌تواند تجدید درمان را ضروری سازد.
انواع پلاک‌های ارتودنسی
پلاک‌های ارتودنسی متحرک
پلاک متحرک ارتودنسی، که خیلی بیشتراز نوع ثابت آن استفاده می‌شوند، شامل سیم‌ها و گیره‌هایی هستند که در یک بدنهپلاستیکی نسبتاً ضخیم قرار گرفته‌اند که سقف دهان را پوشانده یا در امتداد فاصلهبین زبان و دندان‌های پایین قرار می‌گیرد. گیره‌ها، دندان‌های مورد نظر را محکم می‌گیرندتا پلاک ارتودنسی در جای خود ثابت بماند. سیم کمانی نگه دارنده ارتودنسیمتحرک روی سطح جلویی دندان‌ها قرار گرفته و با نگه‌داشتن دندان‌ها هم‌ترازیآن‌ها را حفظ می‌کند.
پلاک‌های ارتودنسی شفاف
پلاک‌های ارتودنسی نامرئی،دستگاه‌هایی از جنس پلاستیک شکل گرفته در خلأ هستند که از روی قالب تهیه شده ازدندان‌هایتان ساخته می‌شوند. این پلاک‌ها، اگرچه کمی کمتر به چشم می‌آیند، اما عمرکوتاه‌تری نسبت به نوع متحرک دارند.
پلاک‌های ارتودنسی ثابت
به پلاک‌های ثابت،پلاک‌های متصل» یا دائمی» نیز گفته میشود، و همانطور که تمامی این نام‌ها نشانمی‌دهند این دستگاه‌ها مستقیماً به پشت دندان‌های جلویی متصل می‌شوند. پلاک‌های ارتودنسی ثابت بادندان‌های عقبی تماس نداشته یا آن‌ها را در بر نمی‌گیرند زیرا در اینجا امکاناستفاده از سیمی که بتواند تمام دندان‌ها را پوشش دهد وجود ندارد. از این رو، ممکناست دندان‌های عقبی در طول زمان حرکت کنند. همچنین، از آنجا که این پلاک‌ها بهدندان‌ها چسبیده‌اند، تنها یک متخصص دندانپزشکی می‌تواند آن‌ها را بردارد.
عادات یا عارضه‌هایی که استفاده از یک پلاکارتودنسی قوی‌تری را ضروری‌تر می‌سازند عبارتند از:
- تنفس از دهان
- به هم کوبیده یا ساییده شدن دندان‌ها
- زبان زدن به دندان‌ها، پایین بودن زبان
- نواختن آلات موسیقی بادی
- مکیدن لب‌ها
- جویدن پشت مداد یا خودکار
- جویدن ناخن
- وجود فاصله بین دندان‌ها، پیش از درمان
- داشتن دندان‌های شدیداً چرخیده
درباره این سایت